زمین دارای حرکات متعددی است. مشهودترین حرکت زمین، حرکت وضعی نام دارد که طی این حرکت پدیده شب و روز شکل می گیرد. در طی زمان حدودی ۲۴ ساعت زمین یک دور کامل به گرد خود می چرخد و هرآنچه بر روی آن هست نیز می چرخد. از جمله دوربین عکاسی!
بازی با ستاره ها در گذر زمان
اگر دوربین عکاسی شما دارای سرعت شاتر B یا T یا X است، می توانید بازی را یک آزمایش ساده شروع کنید. آزمایش حرکت وضعی زمین. کار بسیار ساده است و برای درک راحت تر توضیح ام را از دوربین های آنالوگ شروع می کنم.
عکاسی رد ستارگان با فیلم عکاسی
ابزار: سه پایه، دوربین، لنز، فیلم با حساسیت پایین، سیم دکلانشور (وسیله ای برای قفل کردن دکمه شاتر)
روش: دوربین را روی سه پایه مستقر کنید و آن را به سمت آسمان پرستاره نشانه بروید. با پیش فرض فیلم حساسیت ۱۰۰، دیافراگم ۸ شروع به نوردهی در حالت B نمایید و دکلانشور را قفل کنید. پس از گذشت یک ساعت شاتر را ببندید. نتیجه عکس شما ثبت خطوطی مدور است که در نتیجه حرکت وضعی زمین اتفاق افتاده است.
عکاسی رد ستارگان با دوربین دیجیتال
زمانی که وارد عکاسی ردستارگان با دوربین دیجیتال می شوید، روش ها متفاوت می شوند. ابزارهای تصویربرداری دیجیتالی دارای محدودیت هایی هستند که در زیر به آنها اشاره می کنم:
- نویز، ایجاد نویز دارک کیورنت باعث ایجاد محدودیت زمانی می شود.
- باتری، چنانچه در حین نوردهی باتری تمام شود، عکس شما ذخیره نخواهد شد.
این معایب باعث ابتکاری جالب در این ژانر عکاسی شده است: روش تکرر شات و برهم نشانی آنها.
ابزار: سه پایه، دوربین دیجیتال، ریموت تایمر (intervalumeter که در برخی از مدلها در داخل منوی دوربین هست و نیازی به ابزار جداگانه نیست)
روش: در عکاسی دیجیتال رد ستارگان باید از روش تکرر شات استفاده کرد. به عنوان مثال بهتر است به جای یک عکس یک ساعته، از ۶۰ عکس یک دقیقه ای استفاده شود. برای اینکار از ابزار ریموت تایمر خارجی یا داخلی دوربین استفاده کنید. (برای استفاده به دستور العمل مراجعه شود. استاندارد فراگیری برای استفاده وجود ندارد و هر کمپانی دستور مخصوص خود را دارد). تایمر را روی یک دقیقه تنظیم کنید، تعداد عکس ها را روی ۶۰ عدد و فاصله بین هر عکس را بیشتر از یک ثانیه تنظیم نکنید. سپس اجازه دهید دوربین به طور متوالی به عکاسی بپرداز تا در انتها دارای ۶۰ عکس متوالی به مدت یک ساعت و یک دقیقه شوید. دقت کنید رد ستارگان حداقل یک ساعت باشد تا ردی با کشیدگی مناسب داشته باشید.
نکته مهم: نویز ریداکشن دوربین باید خاموش باشد.
“تصویر بالا به عنوان عکس منتخب ادیتورهای National Geography در شماره مارچ ۲۰۱۰ و همچنین عکس روز نجومی توسط وبسایت ناسا انتخاب شده است. Astronomy Picture Of Day ”
نورسنجی: نورسنجی در این ژانر به شرایط نوری محیط وابسته است و با کسب تجربه مهارت ارتقا می یابد.
فوکوس کردن: بهترین روش استفاده از لایو-ویو دوربین است. یک ستاره یا سیاره پرنور و یا ماه (در صورتی که در آسمان بود) را در تصور لایو-ویو بیابید. فوکوس را روی منوآل قرار دهید. سپس با پیچ آنقدر فوکوس را تغییر دهید تا کوچکترین تصویر از جرم آسمانی را ببینید.
پردازش: نرم افزارهایی ویژه پردازش رد ستارگان ساخته شده اند اما به شخصه ترجیح می دهم از فوتوشاپ استفاده کنم. به صورت قدم به قدم به توضیح مراحل پردازش تصاویر ردستارگان می پردازم:
ابتدا فایل ها را در یک پوشه ذخیره کنید.
سپس در فتوشاپ به منو Flie-> Scripts-> Load files into stack بروید.
فایل های ردستاره ای را انتخاب کنید.
بدون انتخاب هیچ گزینه ای همگی را باز کنید.
یکی از لایه ها را انتخاب کنید و در بخش Blending options گزینه Lighten را انتخاب کنید.
روی همان لایه کلیک راست کنید و گزینه Copy layer styles را انتخاب کنید.
همه لایه ها را انتخاب کنید و کلیک راست کنید. روی گزینه Paste layer style کلیک کنید.
ردستارگان شما ظاهر می شود. به قسمت Layer options بروید و گزینه Flatten image را انتخاب کنید.
اکنون وقت تنظیمات نور و رنگ است.
و تمام!
عکاسی دور قطبی
حال اگر دوربین خود را به سمت شمال آسمان و رو به ستاره قطبی قرار دهید، به الگوی دواری دست میابید که به آن دور قطبی می گویند. نزدیک ترین ستاره پرنور به مرکز دایره ستاره قطبی نام دارد. این ستاره تقریبا در امتداد محور چرخش زمین به دور خودش است.
لازمه شناسایی این ستاره در آسمان، شناخت صورت های فلکی به ویژه دب اصغر، دب اکبر و ذات الکرسی است.
تصاویر بیشتر از عکاسی نجومی نویسنده را در لینک زیر ببینید: