Sony a6300 در برابر Fujifilm X-T20

بدون شک نام دوربین‌های بدون آینه با دو برند معتبر Sony و Fuji گره خورده است. این دو شرکت که طی چند سال گذشته دوربین‌های DSLR خوبی را نیز روانه بازار کرده‌اند با درک صحیح از روند دنیای تصویرگری دیجیتال، تمرکز زیادی را روی دوربین‌های بدون آینه و تولید محصولات کوچک با کارآیی و کیفیتی در حد دوربین‌های DSLR گذاشتند تا امروز با دوربین‌های پیشرفته‌ای مانند Sony A6300 و Fujifilm X-T20 بتوانند بازار را برای دوربین‌های بدون آینه تنگ کنند. از آنجا که این دو دوربین از لحاظ قیمت به هم نزدیک بوده و به نوعی رقیب مستقیم یکدیگر به شمار می‌آیند، قصد دارم این دو دوربین را مستقیماً در برابر یکدیگر قرار دهم تا ببینیم آیا می‌توان آن‌ها را به جای دوربین‌های DSLR رده متوسط با قیمت‌هایی در همین حدود قرار داد یا خیر؟

چرا هیچ‌یک از این دوربین‌ها را نخریم؟

یکی از مهم‌ترین دلایل برای خرید این دوربین‌ها بدنه کوچک و سبک آن‌هاست. اما این بدنه کوچک در مقایسه با دوربین‌های DSLR است و به‌هیچ‌وجه نباید آن‌ها را با دوربین‌های کوچکی مانند Sony RX100 V یا Canon PowerShot G9 X هم‌طراز کنید. این دوربین‌ها با لنز‌های قابل تعویض طراحی می‌شوند و حتی با یک لنز کوچک نیز در جیب جا نمی‌شوند! اصولاً این دوربین‌ها همان دوربین‌های DSLR عادی هستند که با حذف آینه از داخل بدنه، کمی کوچک‌تر و جمع و جورتر شده‌اند. بنابراین اگر می‌خواهید از آن‌ها در مهمانی‌های خانگی و مسافرت‌ها استفاده کنید، شاید بهتر باشد یک دوربین کوچک‌تر را همراه ببرید. خصوصاً اینکه به ندرت می‌توانید محافظ‌های سیلیکونی برای این دوربین‌ها پیدا کنید و در تمام طول سفر باید مراقب باشید که به جایی نخورند و خراشیده و ساییده نشوند. اگر آن‌قدر حساس هستید که حتی به بدنه عایق‌بندی شده Sony A6300 اطمینان نمی‌کنید، بهتر است با کمی چشم‌پوشی از کیفیت، یک دوربین اکشن مانند Gopro Hero5 Black بگیرید که هم 4K فیلم‌برداری می‌کند و هم یک حسگر 12 مگاپیکسلی برای ثبت خاطرات سفر دارد.

این دوربین‌ها می‌توانند به عنوان دوربین اول عکاسان حرفه‌ای هم مورد استفاده قرار بگیرند، به این شرط که وابستگی به برند و تجهیزات خاصی نداشته باشند. طبیعتاً اگر پیش از این تجهیزات حرفه‌ای مانند فلاش و تریگر یا لنزهای متنوع برای دوربین‌ قبلی‌تان خریداری کرده‌اید، اغلب آن‌ها را نمی‌توانید برای این دوربین‌ها نیز استفاده کنید. این دوربین‌ها نیاز به لنز‌های اختصاصی خودشان دارند که برای فوجی از سری لنز‌های Fujifilm XF و برای سونی از سری لنز‌های Sony E هستند. متأسفانه حتی فروشگاه‌های مانند پیکسل هم که تنوع کالایی زیادی دارند، تمامی تنوع لنز‌ها و تجهیزات این دوربین‌ها را موجود ندارند و بسیاری از این تجهیزات را می‌بایست شخصاً سفارش دهید. بیشتر اوقات عکاسانی که این دوربین‌ها را تهیه می‌کنند، معمولاً همیشه تنها با یک لنز کار می‌کنند و به ندرت به سراغ خرید و تعویض لنز می‌روند و شاید به همین علت باشد که پیکسل هم اغلب این دوربین‌ها را با لنز‌های کیت عرضه می‌کند.

گاهی اوقات بدنه کوچک نمی‌تواند صرفاً یک مزیت باشد و در برخی از موارد محدودیت‌هایی را نیز ایجاد می‌کند. از جمله اینکه باطری دوربین‌های بدون آینه معمولاً حجم کمی دارند و تعداد عکسی که می‌توانید با آن‌ها بگیرید محدود است. باطری دوربین‌های Sony a6300 و Fujifilm X-T20 به ترتیب 400 و 350 عکس می‌گیرند (براساس استاندارد CIPA). این تعداد عکس را با تعداد 1200 عکس‌ که با هر بار شارژ باطری دوربین ارزان‌قیمت Nikon D3400 می‌توانید بگیرید مقایسه کنید تا ببینید چرا معمولاً با خرید یکی از این دوربین‌ها به یک باطری یدکی هم نیاز پیدا می‌کنید. خصوصاً اینکه بدانید این دوربین‌ها به دلیل بدنه کوچکی که دارند، نمایشگر LCD بالای بدنه را ندارند و برای تمام تغییراتی که در تنظیمات آن‌ها می‌خواهید بدهید، باید نمایشگر دوربین را روشن کنید.

اما یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف این دوربین‌ها به عدم وجود لرزشگیر در بدنه آن‌ها مربوط می‌شود. اگرچه برای خریداران دوربین‌های DSLR کانن و نیکون، این یک خصوصیت عمومی تلقی می‌شود، اما شخصاً انتظار داشتم که دوربین‌های بدون آینه سونی هم چنین ضعفی داشته باشند. البته فوجی قبلا اعلام کرده بود که به دلیل محدودیت‌هایی که اندازه مانت دوربین‌های سری X این شرکت دارند، عملاً امکان ارائه لرزشگیر روی حسگر این دوربین‌ها وجود ندارد، اما شاید دلیل ارائه لرزشگیر روی دوربین Sony a6300 صرفاً برای کاهش قیمت دوربین بوده است، زیرا این شرکت بعداً در Sony a6500 لرزشگیر را روی بدنه قرار داد تا نشان دهد مانت E این شرکت توانایی‌های بسیار بالاتری دارد.

طبیعتاً فکر نمی‌کنید چنین بدنه‌های کوچکی، دارای دو اسلات برای کارت حافظه باشند! بنابراین اگر می‌خواهید از تمامی امکانات پیشرفته این دوربین‌ها بهره‌مند شوید، باید از همین ابتدا به فکر یک کارت حافظه پرسرعت با حجم بالا مانند SanDisk 64GB Extreme UHS-I باشید. همچنین از دیگر نقاط ضعف هر دوی این دوربین‌ها می‌توان به عدم وجود نمایشگر بازشو (هر دوی آن‌ها نمایشگر تاشو دارند)، GPS، بلوتوث و جک هدفون اشاره کرد.

چرا باید یکی از این دوربین‌ها را بخرید؟

تصور کنید یک دوربین DSLR بسیار پیشرفته را در اندازه‌ای بسیار کوچک‌تر در دست بگیرید. حسگر بزرگ APS-C، امکان پشتیبانی از تجهیزات حرفه‌ای نورپردازی، تنوع لنز‌های بسیار پیشرفته، سرعت فوکوس باورنکردنی و فیلم‌برداری با رزولوشن 4K همه و همه، قابلیت‌هایی هستند که اگر بخواهید آن‌ها را در دوربین‌های DSLR بیابید احتمالاً باید سراغ بدنه‌های گران‌قیمتی مانند Canon 5D Mark IV یا Nikon D500 بروید. اصولاً این‌همه امکانات را به ندرت می‌توان در یک دوربین DSLR پیدا کرد. شاید به همین دلیل هم باشد که معمولاً عکاسان سنتی به سراغ این دوربین‌ها نمی‌روند و اغلب مشتریان این دوربین‌ها در فروشگاه پیکسل ظاهری شبیه به برنامه‌نویسان کامپیوتر دارند!

البته بدنه Fuji X-T20 بیش از آنکه به یک دوربین بدون آینه شبیه باشد، به یک دوربین کلاسیک دهه 50 شبیه است. بدنه نقره‌ای رنگ سنگین فلزی، دکمه‌های چرخان برای سرعت شاتر، جبران نوردهی و تعیین مود عکس‌برداری که در بالای بدنه قرار دارند و منظره‌یاب یا چشمی دوربین که اگرچه از نوع الکترونیکی است، اما با همان طراحی ویزور نوری در دوربین‌های کلاسیک در مرکز بدنه طراحی شده، احساس سوار شدن به یک کادیلاک کلاسیک را به شما القا می‌کند. باور کنید حتی دکمه انتخاب نوع فوکوس هم به صورت مکانیکی در جلو بدنه طراحی شده است. شاید اگر صفحه‌نمایش 3 اینچی و لمسی این دوربین نبود، سعی می‌کردید حتماً یک فیلم نگاتیوی 36 تایی را در آن جای دهید!

اگرچه بدنه دوربین Sony A6300 این‌قدر کلاسیک طراحی نشده، اما ارتفاع کم، عمق زیاد با گریپ خوش‌دست و وجود منظره‌یاب الکترونیکی در کنار بدنه، دقیقاً شبیه به تجربه و تصور ما از دوربین‌های قدیمی Rangefinder است.

شاید یکی از قوی‌ترین مزایای این دوربین‌ها به امکانات فوکوس آن‌ها ربط پیدا کند. زیرا امکانات فوکوس این دوربین‌ها را به ندرت می‌توان روی دوربین‌های DSLR یا حتی دوربین‌های کامپکت پیشرفته دید. دوربین‌های Fujifilm X-T20 و Sony A6300 به ترتیب دارای 91 و 425 نقطه فوکوس در سرتاسر سطح حسگر هستند. این تعداد نقاط فوکوس می‌توانند تقریباً هر سوژه‌ای را در تصویر تشخیص داده و دنبال کنند و از این لحاظ حتی دارای سرعت و دقت فوق‌العاده بیشتری نسبت به نقاط فوکوس در دوربین‌های DSLR پیشرفته مانند Nikon D7500 هستند.

در Fujifilm X-T20 نقاط فوکوس را می‌توانید از طریق تنظیمات سفارشی AF-C تنظیم کنید تا دوربین بتواند در موقعیت‌های مختلف، انواع سوژه‌ها با سرعت‌ حرکت متفاوت را توسط این نقاط دنبال کند. برای انتخاب سوژه نیز هم می‌توانید از دکمه چهار جهته پشت دوربین استفاده کنید و هم می‌توانید روی صفحه‌نمایش، تصویر سوژه را لمس کنید. متأسفانه دوربین Sony a6300 این قابلیت لمسی را ندارد، اما تعداد نقاط فوکوس آن بسیار بیشتر است و تمام سطح کادر را پوشش می‌دهند. سریع‌ترین روش برای انتخاب نقاط فوکوس در a6300 این است که دکمه مرکزی را فشار دهید و بعد با دکمه‌های چهارجهته یا دکمه چرخان، نقطه فوکوس را روی سوژه ببرید. البته تکنولوژی فوکوس 4D Focus در این دوربین به حدی قوی‌ است که به محض قرار گرفتن روی سوژه، تمامی نقاط دورتادور سوژه نیز فعال مانده و هیچ حرکتی از سوژه از نگاه دقیق این نقاط نادیده نخواهد ماند. به گفته سونی، این تکنولوژی، سریع‌ترین فوکوسی است که تابه‌حال در دوربین‌های عکاسی به کار گرفته شده است. سونی در نسخه بعدی این دوربین یعنی Sony a6500، صفحه لمسی را نیز به دوربین اضافه کرد تا یکی از سریع‌ترین و دقیق‌ترین روش‌های فوکوس در دوربین‌های بدون آینه را رقم بزند.

اما امکانات فوکوس در این دوربین‌ها تنها به سرعت بالا ختم نمی‌شود. عکاسان ماکرو و کسانی که با فوکوس دستی کار می‌کنند، می‌توانند از قابلیت Focus Peaking در هر دوی این دوربین‌ها بهره‌مند شوند. با این قابلیت، نقطه فوکوس با رنگ و کنتراست متفاوتی در تصویر دیده می‌شود تا منطقه فوکوس را به دقت تشخیص دهید.

هر دوی این دوربین‌ها دارای شاتر مکانیکی و سرعت عکس‌برداری بالایی هستند. Sony a6300 با 11 فریم بر ثانیه، سریع‌تر از Fujifilm X-T20 است، اما فعال کردن شاتر الکترونیکی در X-T20 سرعت عکس‌برداری پی‌درپی آن را به 14 فریم بر ثانیه می‌رساند. البته تنها Sony a6300 است که می‌تواند تصویر نمایش داده شده در حین عکس‌برداری پی‌درپی را در طول عکس‌برداری  بدون پرش (Blinking) نگاه دارد. ضمناً بیشترین سرعت شاتر این دوربین در هر دو حالت مکانیکی و الکترونیکی برابر 1/4000 ثانیه است، در حالی که سرعت عکس‌برداری Fujifilm X-T20 در حالت مکانیکی برابر 1/8000 و در حالت الکترونیکی مقدار باورنکردنی 1/32000 ثانیه می‌باشد.

هر دوی این دوربین‌ها می‌توانند ویدئو‌های 4K را با خروجی 8-bit 4:2:2 روی کارت حافظه داخلی ضبط کرده یا از طریق خروجی HDMI به رکوردر‌های اکسترنال ارسال کنند و ضمناً هر دو امکان ضبط با میکروفون‌های حرفه‌ای از طریق جک 3.5mm در سونی و جک 2.5mm در X-T20 دارند.

مزیت‌های دوربین Fujifilm X-T20 به Sony a6300

شاید مهم‌ترین مزیت این دوربین طراحی شیک آن باشد که کاملاً سلیقه‌ای است و ممکن است برای شما بی‌اهمیت یا فوق‌العاده مهم باشد. از این مورد (و مواردی که در بالا به عنوان تفاوت ذکر شد) که بگذریم، مزیت مهم دیگر X-T20 حذف فیلتر Low-Pass از روی حسگر، به دلیل طراحی خاص حسگر این دوربین توسط فوجی است که بدون نیاز به این فیلتر، تصاویری شارپ و بدون پدیده Moire را ثبت می‌کند. همچنین فوجی با توجه به سابقه‌ای که در تولید نگاتیو‌های عکاسی دارد، 10 پروفایل فیلتر رنگی منحصربه‌فرد از فیلم‌های خودش را در این دوربین قرار داده است که می‌توانید از آن‌ها هم روی عکس و هم روی ویدئو‌ها استفاده کنید.

 مزیت‌های دوربین Sony a6300 به Fujifilm X-T20

مزیت‌های مهم دوربین Sony a6300 به جز تفاوت‌های ذکر شده، بیشتر به سرعت بالای پردازشگر و قابلیت‌های فیلم‌برداری این دوربین برمی‌گردد. اگرچه هر دو دوربین دارای قابلیت فیلم‌برداری 4K هستند، اما فیلم‌برداری UHD 4K در a6300 بیشتر شبیه به نسخه پیشرفته‌تر X-T20 یعنی Fujifilm X-2 است. برخلاف X-T20، سونی از تمامی سطح حسگر برای ضبط ویدئو استفاده می‌کند. در واقع تصاویر ویدئویی در این دوربین با رزولوشن 6K طبیعی حسگر ضبط شده و سپس به 4K تبدیل (Down Sampling) می‌شود. به همین دلیل جلوه تصاویر با عمق میدان بالا، بدون زوم و بسیار سینمایی دیده می‌شود. همچنین تفاوتی نمی‌کند که در حال ضبط Full HD یا 4K باشید، به‌هرحال زمان ضبط می‌تواند تا 30 دقیقه پیوسته ادامه داشته باشد، در حالی که پردازشگر X-T20 تنها اجازه ضبط 10 و 15 دقیقه به ترتیب برای 4K و Full HD را می‌دهد.

ضمنا Sony a6300 می‌تواند در رزولوشن Full HD با سرعت 120 فریم بر ثانیه اسلوموشن‌های فوق‌العاده‌ای را ضبط کند.

نهایتاً اینکه 9 پروفایل اختصاصی فیلم‌برداری در Sony a6300 وجود دارد که دقیقاً از دوربین‌های فیلم‌برداری حرفه‌ای سونی CineAlta گرفته شده است. این پروفایل‌ها شامل black gamma، knee، عمق رنگ، مد رنگی، مد‌های گاما و S-log2 / S-log3 می‌شوند که برای فیلم‌برداران حرفه‌ای اهمیت زیادی دارند.

نتیجه‌گیری

همان‌طور که دیدید اصلاً تفاوتی ندارد کدامیک از این دو دوربین را انتخاب کنید و شاید بیشترین تفاوت‌ آن‌ها در ظاهر و استایل طراحی‌شان باشد. هر دوی آن‌ها دوربین‌های فوق‌العاده پیشرفته‌ای در این رده قیمتی هستند، که مزایا و معایب آن‌ها بیشتر نوعی تفاوت به نظر می‌رسد. لطفاً اگر تجربه استفاده از هر یک از این تجهیزات یا دیدگاهی درباره مطالب مطرح شده دارید با ما در میان بگذارید و فراموش نکنید ما همه چیز را پیکسل به پیکسل با هم مقایسه می‌کنیم.