فلاش‌های اکسترنال یا Speedlite ها نقش مهمی را در عکاسی پرتره بازی می‌کنند. همان‌طور که پیشتر هم درباره این فلاش‌ها توضیح دادم، عکاسی خارجی (در محیط‌های خارج از آتلیه) با این فلاش‌ها بسیار موثرتر است، البته به این شرط که امکانات این فلاش‌ها را بشناسید و بتوانید توازن خوبی بین نور طبیعی روز با نور فلاش ایجاد کنید.
اگر عکاسی با فلاش‌های اکسترنال را تازه آغاز کرده‌اید احتمالاً در ابتدای کار با چالش‌های مختلفی روبرو خواهید شد. مهم‌ترین چالش عکاسی با فلاش‌های اکسترنال در نور روز، ایجاد توازن است؛ زیرا نور خورشید هم نسبت به فلاش شما منبع نور بسیار قدرتمندتری است و هم امکان کنترل نور آن بسیار مشکل‌تر از نور فلاشتان است؛ اما وقتی روش ایجاد این توازن را یاد بگیرید از کیفیت عکس‌هایی که می‌گیرید شگفت‌زده خواهید شد.
مقدمه
همان‌طور که گفتم ترفند مهم در عکاسی با فلاش‌ها در فضای خارجی که ما از این به بعد آن را با همان نام اصلی یعنی Outdoor Photography می‌نامیم، ایجاد توازن بین دست‌کم دو نوردهی مختلف است: نوردهی توسط دوربین و نوردهی توسط فلاش (یا فلاش‌ها).
از آنجائی که ما نمی‌توانیم نور خورشید را کنترل کنیم، مجبوریم مقدار نوردهی یا Exposure دوربین را بر اساس آن تغییر دهیم تا مقدار نور صحیح برای پس‌زمینه را به دست آوریم. درواقع ابتدا سعی می‌کنیم که دوربین را بر اساس نور محیط تنظیم کنیم و پس از آنکه نور محیط با تنظیمات دلخواه ما به دست آمد، سعی می‌کنیم برای روشن کردن سوژه از تنظیمات مختلف فلاش برای تصحیح این نور استفاده کنیم.
درک این نکته که با هیچ فلاشی نمی‌توانید شدت نور محیط را کنترل بکنید بسیار مهم است؛ بنابراین اگر برای نوردهی محیط به نور بهتری نیاز دارید، می‌بایست صبر کنید تا زمان نور موردنظرتان فرا برسد. به همین دلیل است که بسیاری از عکاسان ترجیح می‌دهند در نور صبحگاهی یا نور غروب عکاسی کنند. این‌ها زمان‌هایی هستند که نور خورشید در زاویه پایینی می‌تابد و کیفیت نور خورشید در بهترین حالت است. این زمان‌ها به‌قدری مهم هستند که در عکاسی، 15 دقیقه پس از طلوع و 15 دقیقه پیش از غروب را “ساعات طلایی ” می‌نامند.
بسیاری از عکاسان پرتره ترجیح می‌دهند در این ساعات طلایی عکاسی کنند، زیرا وقتی خورشید در وسط آسمان قرار می‌گیرد، سایه‌های تیز و پرکنتراست، ثبت یک عکس پرتره نرم و ملایم را مشکل می‌کنند. البته روش‌هایی برای نرم کردن سایه‌ها در این حالت وجود دارد که فعلاً درباره آن‌ها صحبتی نمی‌کنم.
نکته مهم دیگری که باید به آن اشاره کنم این است که وقتی از نورهای استودیویی (یا همان فلاش‌ها) استفاده می‌کنید، می‌بایست حواستان کاملاً به سرعت شاتر دوربین باشد؛ زیرا نمی‌توانید سرعت شاتر دوربین‌تان را بیشتر از چیزی که به آن “سرعت سینک فلاش ” می‌گویند قرار دهید. وقتی سرعت شاتر دوربین را بیشتر از سرعت سینک انتخاب کنید، به احتمال زیاد کناره‌هایی از تصویر‌تان سیاه خواهد شد و مقدار این سیاهی با افزایش سرعت شاتر بیشتر می‌شود.
به‌عنوان مثال در اغلب دوربین‌های دیجیتال سرعت سینک بین 1/200s تا 1/250s است؛ بنابراین سرعت شاتر دوربین‌تان را نمی‌توانید از این سرعت بیشتر کنید. اگر می‌خواهید ببینید سرعت شاتر دوربین‌تان چقدر است می‌توانید از راهنمای دوربین‌تان استفاده کنید. البته برای پیدا کردن سرعت سینک یک ترفند ساده نیز وجود دارد: کافی ست فلاش روی دوربین‌تان را باز کنید و سپس سعی کنید تا سرعت شاتر دوربین‌تان را افزایش دهید. می‌بینید که سرعت شاتر از یک عدد (مانند 1/250 ثانیه) بالاتر نمی‌رود. این همان سرعت سینک فلاش در دوربین شماست که درصورتی‌که سرعت فلاش را بالاتر از این مقدار قرار دهید، تصویر شما دارای لبه‌ای سیاه‌رنگ می‌شود.
تنظیمات سریع عکاسی Outdoor با فلاش
تنظیمات مختلفی را می‌توانید برای عکاسی Outdoor با فلاش انتخاب کنید؛ اما یک روش سریع و مطمئن برای این کار به‌این‌ترتیب است:
- دوربین‌تان را روی حالت M یا Manual قرار دهید.
- سرعت شاتر دوربین را روی سرعت سینک فلاش قرار دهید (مثلاً روی 1/250 ثانیه)
- دوربین را به سمت کادری که می‌خواهید سوژه در آن قرار بگیرد نشانه بگیرید (در این حالت نباید خود سوژه در کادر باشد)
- با تغییر دیافراگم‌های مختلف چند عکس بگیرید تا بهترین ترکیب نوردهی برای پس‌زمینه را به دست بیاورید.
- با انتخاب یک دیافراگم به‌عنوان بهترین تنظیم نوردهی برای سرعت شاتر انتخاب‌شده از سوژه بخواهید در کادر قرار بگیرد. سرعت شاتر و دیافراگم دوربین‌تان را دیگر تغییر ندهید.
تنظیمات مربوط به نوردهی در دوربین به پایان رسید. از حالا به بعد تمامی تغییرات مربوط به تغییر نوردهی فلاش است. یک روش مطمئن برای پیدا کردن مقدار شدت نور فلاش این است که از یک نورسنج استفاده کنید. نورسنج‌ها ابزارهایی هستند که می‌توانند بهترین تنظیمات نوردهی با فلاش را در یک نقطه به شما نشان دهند. اگر چنین ابزاری را در اختیار ندارید، می‌توانید از همان روش سعی و خطا که برای پیدا کردن مقدار نوردهی محیط در مرحله قبلی به کار گرفتید، استفاده کنید. کافی ست حالت نوردهی فلاش را روی حالت دستی و شدت میانی قرار دهید و با تغییر شدت نور فلاش، چند عکس از سوژه‌تان بگیرید. به‌این‌ترتیب می‌توانید بفهمید که برای روشن کردن سوژه چه مقدار نور نیاز دارید. اگر نور زیاد است، شدت نور فلاش را کم کنید و اگر کم است، آن را زیاد کنید.
همچنین می‌توانید با دور و نزدیک کردن فلاش به سوژه نیز شدت نور آن را کنترل کنید. نور فلاش تابعیت مستقیمی از فاصله منبع نور تا سوژه دارد که در مقاله‌ای دیگر به آن خواهم پرداخت.
نکته مهمی که در اینجا باید ذکر کنم، اهمیت بررسی سریع عکس‌ها پس از ثبت یک یا چند عکس است. جدا از اینکه این کار به شما کمک می‌کند تا اشکالات نوردهی را بلافاصله ببینید، به شما این امکان را می‌دهد که تغییرات نور محیط را نیز زیر نظر داشته باشید. نور محیط خصوصاً در ساعات طلایی به سرعت تغییر می‌کند و بررسی عکس‌ها به شما کمک می‌کند این تغییرات را تشخیص داده و در صورت نیاز نوردهی دوربین را تغییر دهید.
